W Europie aż dwa razy więcej osób umiera z powodu chorób układu krążenia niż przez nowotwory. Jedną z najczęstszych przyczyn zgonów jest zawał serca. Jeżeli po ataku pacjent jest pozostawiony sam sobie, ryzyko śmierci drastycznie wzrasta. Najważniejsza jest pierwsza godzina po tym, jak nastąpił zawał serca – leczenie powinno być podjęte przez lekarzy w ciągu 60 minut, by ograniczyć trwałe uszkodzenia mięśnia sercowego i nie dopuścić do niewydolności. Właśnie dlatego po zauważeniu objawów zawału należy natychmiast wezwać pogotowie, wygodnie się ułożyć, nie podejmować wysiłku i czekać na przybycie pomocy.
Charakterystyczne objawy zawału serca
- uczucie silnego bólu i duszenia, ściskania lub pieczenia za mostkiem
- stan taki trwa dłużej niż 15-20 minut i nie zmienia się po odpoczynku lub zmianie pozycji
- ból ma dużą powierzchnię i często promieniuje do lewego ramienia, pleców oraz żuchwy
- towarzyszy mu uczucie silnego zmęczenia, paniczny lęk i nierzadko intensywne poty
W większości przypadków powodem takich objawów jest zawał serca – leczenie będzie podjęte szybko, jeżeli pacjent lub ktoś z jego otoczenia od razu zadzwoni na numer alarmowy 112 lub na pogotowie pod numer 999.
Jak wygląda leczenie zawału serca?
Zawał mięśnia sercowego jest najczęściej leczony zabiegowo oraz farmakologicznie. Rzadziej zdarza się, że lekarze sięgają jedynie po środki farmakologiczne.
W Polsce leczenie zawału serca zazwyczaj polega na przeprowadzeniu angioplastyki tętnic wieńcowych. To metoda uważna za najskuteczniejszą. Zabieg polega na wprowadzeniu do zwężonej tętnicy cewnika balonowego. Następnie cewnik jest rozszerzany, dzięki czemu można bezpiecznie rozciągnąć i tym samym udrożnić naczynie. Wraz z cewnikiem często umieszcza się w tętnicy także stent, czyli metalową sprężynkę utrzymującą odpowiednią szerokość naczynia.
Drugim częstym wyborem lekarzy (oraz pacjentów) jest pomostowanie aortalno-wieńcowe, nazywane powszechnie bypassami. Zabieg ten polega na „ominięciu” problematycznego, zwężonego fragmentu tętnicy, powodującego zawał serca. Leczenie tego rodzaju pozwala na utworzenie „objazdu” dla krwiobiegu, łącząc tętnicę wieńcową z aortą. Dzięki temu krew może ponownie docierać do serca. Zwykle bypassy są stosowane jako metoda drugiego wyboru – gdy angioplastyka z jakiś powodów nie mogła być zastosowana. Zdarza się również, że lekarze sięgają po pomostowanie aortalno-wieńcowe, gdyż angioplastyka okazała się nieskuteczna.
Zawał serca – leczenie farmakologiczne
Na czym polega farmakologiczne wsparcie w leczeniu zawału serca? Lekarze stawiają na takie środki, jak kwas acetylosalicylowy (aspiryna), klopidogrel, prasugrel lub tikagrelor. Ich zadaniem jest niedopuszczenie do utworzenia zakrzepów w tętnicy wieńcowej. Równie ważne jest redukowanie poziomu cholesterolu, na co pozwala użycie statyn. Po ustabilizowaniu pracy serca stosowane są także inhibitory konwertazy aniotensyny oraz beta-blokery. W rehabilitacji po zawale niezbędna jest również zmiana nawyków żywieniowych przez pacjenta i prowadzenie zdrowego trybu życia.
Be First to Comment