Zaburzenie rytmu komorowego może rozwijać się bezobjawowo. Czasami dopiero po kilku latach schorzenie wykazuje standardowe dolegliwości kardiologiczne, tj. przyspieszone i nierówne bicie serca, uczucie kołatania lub kłucia w klatce piersiowej, męczliwość, duszności, osłabienie, omdlenia. Ale czy tak charakterystyczne symptomy muszą mieć związek z chorobą serca? Czy arytmia komorowa zawsze wymaga leczenia?
Zaburzenie rytmu komorowego – możliwe przyczyny
Powyższe objawy bezwzględnie wymagają konsultacji z lekarzem. Dlaczego? Otóż prawdopodobną przyczyną arytmii komorowej jest choroba wieńcowa, która może doprowadzić do groźnych powikłań, tj. zawału serca lub udaru mózgu. Do zaburzeń rytmu komorowego dochodzi również w przebiegu innych schorzeń kardiologicznych, w tym:
- ciężkiej niewydolności serca,
- kardiomiopatii,
- wad serca,
- zespołu wydłużonego QT,
- zespołu Brugadów.
Arytmia komorowa może być spowodowana również nieoczywistymi przyczynami pozasercowymi, takimi jak:
- niedobór elektrolitów (potasu i magnezu),
- zachwianie równowagi hormonalnej (np. choroby tarczycy),
- choroby układowe (sarkoidoza, amyloidoza),
- schorzenia metaboliczne,
- zapalenie wielomięśniowe,
- niektóre leki,
- nadużywanie kawy, papierosów, alkoholu,
- przyjmowanie narkotyków.
Diagnostyka arytmii komorowej
Obok EKG największe znaczenie diagnostyczne w rozpoznaniu arytmii ma badanie holterowskie, które polega na całodobowym rejestrowaniu pracy serca. Aby badanie było w pełni miarodajne, pacjent powinien wykonywać zwykłe czynności i nie musi rezygnować z pracy, spaceru, ćwiczeń czy koszenia ogródka – zdarza się bowiem, że serce pracuje nierówno tylko w trakcie aktywności fizycznej lub pod wpływem silnych emocji.
Stwierdzona arytmia komorowa wymaga ustalenia przyczyny, dlatego w tym celu wykonuje się szereg badań kardiologicznych (m.in. echo serca, EKG wysiłkowe), badania hormonalne lub badania laboratoryjne pod kątem stężenia elektrolitów.
Leczenie arytmii komorowej
Pojedyncze epizody zaburzeń rytmu sera mogą przydarzyć się również osobom całkowicie zdrowym i prowadzącym higieniczny tryb życia. Wówczas nie udaje się ustalić konkretnej przyczyny, toteż arytmia nie wymaga leczenia – o ile nie ulega nasileniu i nie utrudnia życia.
Jeśli atak nastąpił po zakrapianej imprezie lub po wypiciu 10 filiżanki kawy, warto zastanowić się nad swoim stylem życia i „zwolnić tempo”.
Natomiast jeśli arytmia towarzyszy konkretnemu schorzeniu (np. sarkoidozie, zapaleniu wielomięsniowym), leczenie skupia się na owej przyczynie.
Niemiej, arytmia komorowa może zagrażać życiu, dlatego w potwierdzonych przypadkach stosuje się terapię lekami przeciwarytmicznymi. W przebiegu zaawansowanej arytmii może dojść do ataku z zatrzymaniem krążenia – wówczas przywrócenie rytmu wymaga pobudzenia impulsami elektrycznymi za pomocą defibrylatora. Jeśli zaburzenie ewoluowało do postaci częstoskurczu komorowego lub migotania komór, leczenie skupia się na przeciwdziałaniu nagłej śmierci sercowej poprzez wszczepienie kardiowertera-defibrylatora.
Be First to Comment